city

ความคิดของผมเกี่ยวกับเรื่องนี้ก่อตัวขึ้นหลังจากอ่านหนังสือ คนกับโพสต์โมเดิร์น ของไชยันต์ ไชยพร จบ ไชยันต์กล่าวไว้ว่า (แล้วผมเอามาแต่งเติมว่า) การมีสะพานลอยเพื่อข้ามถนนทั่ว ๆ ไปนั้นเป็นความบัดซบของสังคมไทย ที่ทำให้ต้องเกิดการลงทุนมากขึ้น ทั้งค่าอิฐปูนในการก่อสร้าง หรือคนที่จะข้ามต้องเดินขึ้นบันได ทั้ง ๆ ที่ทางม้าลายมันก็มีอยู่แล้ว เพียงเพราะคนที่ขับรถยนต์ไม่นิยมจอดให้คนข้ามถนน ราวกับคนที่ขับรถไม่เคยนึกว่าสักวันหนึ่ง ตนเอง ญาติพี่น้อง ลูกหลาน จะต้องมาเสียเวลายืนชะเง้อรอให้รถผ่านไป แล้วจึงข้ามทางม้าลายด้วยความหวาดเสียว หรือหอบของพะรุงพะรังเดินขึ้นสะพานลอยสูงชันให้หัวเข่าเสื่อม

แน่นอน ผมขับรถไม่เป็น จึงไม่เคยขับรถยนต์ จึงไม่เคยทราบว่า ด้วยเหตุผลกลใด คนขับรถที่ต้องคอยมองสัญญาณจราจร มองรถคันอื่น ๆ จะไม่สามารถคอยสังเกตคนเดินเท้าที่กำลังจะข้ามทางม้าลาย แล้วชะลอความเร็วให้เขาหรือเธอข้ามไปได้โดยสะดวกได้ หรือมันจะจริงอย่างที่ผมเคยฟังไชยันต์ว่าไว้ในวงเสวนาเรื่องความปลอดภัย ว่าถนนเมืองไทยนั้นมันก็เหมือนป่า กฎระเบียบต่าง ๆ แท้จริงแล้วมีแค่ รถมีกำลังมากกว่าคน คนจึงต้องยอมหลบให้ เท่านั้นหรือ พวกเราที่ต่างก็จ่ายภาษีไปสร้างถนนมาใช้ร่วมกันคิดกันอย่างนั้นจริง ๆ หรือ

เมื่อเวลาผ่านไป ผมก็เริ่มคิดฟุ้งซ่านมากขึ้นว่า ในเขตเมืองที่มันเป็นที่ที่คาดการณ์ได้ว่าจะต้องมีคนข้ามถนนอยู่เรื่อย ๆ เนี่ย มันต้องมีทางม้าลายด้วยหรือ คนที่ขับรถยนต์จะไม่สังเกตอะไรรอบตัวเลยนอกจากรถคันอื่น สัญญาณจราจร แล้วก็ทางม้าลายเท่านั้นน่ะหรือ ถ้าไม่ใช่แล้ว ก็ไม่เห็นจะต้องมีทางม้าลายให้ยุ่งยาก

วันนี้เพิ่งเจอกับตัวมาก็รู้สึกว่าเป็นเรื่องที่น่าเศร้ามาก คือถนนแคบ ๆ ในมหาวิทยาลัย ยังต้องมีตำรวจจราจรคอยกำกับว่า ข้ามถนนตอนไหนได้ รถวิ่งตอนไหนได้ ผมสงสัยนักว่าบนถนนแคบ ๆ ในมหาวิทยาลัยที่มีแยก วงเวียน ทางเลี้ยวอยู่ใกล้ ๆ เนี่ย รถยนต์มันจะวิ่งได้เร็วแค่ไหนเชียว แล้วถ้าวิ่งได้ไม่เร็ว คนขับจะไม่ยอมดูคนข้ามถนนหน่อยหรือ ถึงต้องให้ตำรวจจราจรมากำกับ

จริง ๆ เคยบ่นทำนองนี้ไว้ใน twitter มีคนตอบกลับมาว่า ก็ควรจะแบ่งถนนให้ทั้งคนเดินเท้าและคนขับรถได้ใช้ถนนร่วมกัน (ด้วยการมีทางม้าลาย สัญญาณไฟจราจร หรือตำรวจจราจรมาคอยกันให้ข้ามถนน) แต่สำหรับผมแล้ว ลำพังแค่คุณมีรถยนต์ไว้ขับไปไหนมาไหน แถมยังปล่อยควันออกมาให้คนเดินเท้าต้องดมเนี่ย ก็ได้เปรียบพออยู่แล้ว ขอให้ช่วยมองคนเดินถนนบ้างเถิดครับ