food

ผมกินแมลง

ไม่ได้กินถึงขนาดเพื่อดำรงชีพ ไม่ได้กินเป็นมื้อ

แถมยังเลือกกินจากหน้าตา ตอนนี้เคยกินแค่รถด่วน ดักแด้ และจิ้งหรีด พวกขายาว ๆ มีปีกนี่หน้าตาไม่ค่อยน่ากิน

แต่ก็ยังถือได้ว่าพอใจกับการกินแมลง อร่อย แรก ๆ รู้สึกเท่ด้วย รู้สึกว่าถ้าอาหารหมดโลก กูนี่แหละจะรอด คือเพ้อเจ้อไปเอง ชาวบ้านเขาก็กินกันเป็นปกติมาตั้งนาน

มีหนหนึ่ง ไปทางเหนือกับเพื่อนประมาณยี่สิบคน แวะโรงแรมที่เป็นกิจการของครอบครัวเพื่อนคนหนึ่ง เพื่อนก็จัดรถด่วนทอดเกลือออกมาหลายจาน ปรากฏว่าไม่ค่อยมีคนกิน ก็เสร็จเรา

วันนี้ก็กระแดะหาข้อมูลว่าการกินแมลงทอดนั้นจะมีภัยอะไรบ้าง ปรากฏว่าเสี่ยงเจออาการภูมิแพ้ ก็ไม่รู้ว่าเสี่ยงแค่ไหน คงไม่สามารถหยุดการกินได้ แต่ถ้าได้รู้ว่าจะหาแบบที่มันกินแล้วไม่เป็นอะไรได้ยังไงก็จะดี

อีกอย่างคือที่หากินได้สะดวก ๆ มันมีแต่แมลงทอด อยากลองกินแบบอื่นบ้าง

ของหวานชื่อแปลกหู ดูแปลกตา

มีเส้นหมี่ เส้นอะไรไม่รู้หนึบ ๆ หยุ่น ๆ ลูกตาวเชื่อม (บ้างก็เรียกลูกชิด) ถั่วแดง มันเชื่อม เม็ดบัว น้ำแข็ง ทั้งหมดลอย ๆ จม ๆ ในน้ำเชื่อมน้ำตาลทรายแดง หวานเย็นชื่นใจ

เพิ่งรู้ว่าอยู่แถวบ้านเมื่อเพื่อนบอก พิกัดคือเชิงสะพานนรรัตน์สถาน ฝั่งถนนสามเสน ตรงข้ามโรงรับจำนำบางลำภู

ร้านอยู่ริมคลอง ตอนไปกินมีสาวหมวยอยู่โต๊ะริมผนัง

กินเสร็จเดินมาจ่ายเงินสิบห้าบาท

ชำเลืองมองสาวหมวยอีกแวบแล้วเดินออกมาข้ามสะพาน