นักล่านกเป็ดน้ำ

นายพรานหนุ่มใหญ่ใจคะนองคนหนึ่ง แบกปืนไรเฟิ่ลตามยิงนกเป็ดน้ำแถวบ้านในเช้าวันอาทิตย์

เปรี้ยง! นกเป็ดน้ำเคราะห์ร้ายลอยละลิ่วลงจากท้องฟ้า ตกลงบนแปลงนาแห่งหนึ่ง

ขณะกำลังก้าวเข้าไปจะเก็บซาก สายตาของเขาก็เห็นชาวนาเจ้าของที่ กำลังก้มลงเก็บซากนกเป็ดน้ำเช่นกัน

"เฮ้ย นั่นมันของผม ผมยิงมันเอง"

"อ้าว แต่มันตกลงมาในที่ดินของผม มันก็ต้องเป็นของผมสิวะ"

ฯลฯ

เถียงกันไปเถียงกันมาทำท่าจะเป็นเรื่อง ชาวนาจึงเสนอความคิด

"มาตกลงกันอย่างนี้ดีกว่า ผมเตะไข่คุณ คุณเตะไข่ผม ใครอดทนไม่ร้องได้ก็เอาไปเลย"

"โอเค"

ว่าแล้วชาวนาก็เหวี่ยงเท้าซัดเข้าไปที่เป้ากางเกงของนายพรานอย่างแรง นายพรานกัดฟันแน่นพลางทรุดฮวบลงไปกองที่พื้น มือกุมเป้า บิดตัวกลิ้งเกลือกไปมา

ยี่สิบนาทีต่อมา นายพรานโซเซลุกขึ้นยืน น้ำตาไหลพรากพลางพูดว่า

"ถึงตากูล่ะมึง..."

"เอ้อ" ชาวนาเอ่ย

.

.

.

"เอาเป็ดไปเหอะ ผมยอมแพ้"