Wong's Place

เมื่อตีสองนิด ๆ

"Thank you. Thank you. Thank you for breaking my glass." เสียงเจ้าของร้านดังขึ้นที่ลำโพงหลังจากมีคนทำแก้วแตก หันไปมองก็เห็นเขาโบกมือทำท่าล้อเล่นกับคนที่ทำแก้วแตก พนักงานก็ถือไม้กวาดกับที่ตักผงเบียดคนมหาศาลในห้องแคบ ๆ ยาว ๆ มาเก็บกวาด

ราวสองชั่วโมงก่อนหน้า ผมเดินเข้ามาในร้านอย่างงง ๆ ได้ยินว่าร้านแคบ แต่ไม่นึกว่าจะแคบขนาดนี้ ฝาผนังเต็มไปด้วยรูปถ่าย ใบปิด โคมไฟแบบจีนอยู่เหนือหัว ดีที่ยังไม่ค่อยมีคน

เดินไปสุดทางในร้านที่เคาน์เต้อร์ ถามพนักงานว่ามีเบียร์อะไรบ้าง เธอชี้ให้มองด้านหลัง หันกลับมาเจอผนังมีรูปถ่ายแปะทั่วอีกแล้ว "ขวามือ พี่" อ้อ อยู่นี่เอง เบียร์หลากยี่ห้อเต็มตู้เย็น อยากได้ขวดไหนก็หยิบออกมาจ่ายตัง ราคาเท่ากันหมด

เดินกลับมาหาโต๊ะ โอ้ วงดนตรีกำลังจะเล่นพอดี น่าจะเป็นคนญี่ปุ่นทั้งหมด นักร้องหนึ่งสาว กีต้าร์สอง เบส กลอง ออกไปทางป๊อปร็อคเก่า ๆ มั้ง ไม่ค่อยรู้จักแนวเพลง ที่แน่ ๆ คือเก่าจริง ที่ฟังรู้จักแค่ Cyndi Lauper กับ 20th Century Boys

ถึงตอนนี้คนก็โผล่มาจากไหนไม่รู้เยอะมาก เยอะแบบเยอะมากจริง ๆ ส่วนมากเป็นฝรั่ง ก็เฮฮากันไป ตลกดีที่มีเจ้าของคอยปราม ๆ ลูกค้าอยู่เรื่อย ๆ ผ่านไมโครโฟน หลังดนตรีสดก็มีเปิด MV เก่า ๆ (คุณภาพระดับ VHS) นับปีไม่ถูกเลยทีเดียว แบบ ไมเคิ่ล แจ็กสันสมัยยังผิวเข้ม Oasis สมัยอัลบั้มสอง N'Sync หรือ Matchbox 20 อัลบั้มแรก คงมีเก่ากว่านี้แต่ไม่รู้จัก เพลง Don't Look Back in Anger ขึ้นมานี่อย่างกับเพลงชาติ

สรุปแล้วโคตรแจ่ม เปิด 4 ทุ่มทุกวันยกเว้นวันจันทร์ วงเล่นวันเสาร์

พิกัดแบบคนไม่มีรถก็คือ สถานีรถไฟฟ้าใต้ดินลุมพินี ทางออกซอยงามดูพลี ขึ้นบนดินมาเดินมาเข้าซอยงามดูพลี มองไปข้างหน้าไกล ๆ จะเห็นป้ายโรงแรม Ibis ก็ไปให้ถึงโรงแรม แล้วเลี้ยวซ้าย เดินไปนิดนึงน่าจะเจอป้ายร้านอยู่ซ้ายมือ